Kamp Vught

Een onbekende maakte een gedicht vast aan het hek bij de fusilladeplaats. Dat gedicht is later in brons gegoten en hangt er nog steeds.

Kon je teer smeren

Over steen, namen, verleden?

Dwaze stumper, zulke namen

Zijn nooit uit te wissen!

Ze staan gegrift in talloze

Mensenzielen, onaantastbaar

Voor jouw verziekte haat.

Ze staan met vuur geschreven

Aan de hemel, welks licht

Jou ondraaglijk is

Je hebt niets bereikt,

Teerling

Je hebt voor alles alleen

Je eigen naam besmeurd

Niet die van hen:

Zij glimlachen om jouw woede

Badend in het licht,

Wiegend op Gods adem

En zingen heel zacht en stil

Voor wie het wil horen:

Vrede

Foto: Will Sorée