Vroeger werden de polowedstrijden vaak samen met zwemwedstrijden georganiseerd, zoals uit de programmabladen en aanplakbiljetten van destijds blijkt. Of zoals ook wel in één adem genoemd: "Polo-schoonspring- en zwemwedstrijden".
Mede i.v.m. de betrekkelijke jonge sport die dit toen was, trok het waterpolo ook meer publiek. Zonder de historie geweld aan te doen, zijn er in de Mosa geschiedenis drie perioden aanwijsbaar waarin het waterpolo een krachtige bloei meemaakt. Dat was de eerste ploeg die, onder P. Hogerwerf, ook regionaal presteerde van kort voor, tijdens en kort na de oorlog, de dames- en herenploegen die vanaf ongeveer 1947 en tot ver in de jaren '50 van Almelo, naar Esch-sur- Alzette, Wuppertal en zelfs Berlijn gingen, en de ploeg die onder Eddie Booter en later Wim Perrée tot bovenregionale prestaties kwam.